martedì, luglio 17, 2007

POEZI SHQIP

Poezi në shqip

kthye prej origjinalit me të njejtin autor italisht

nga Astrit Cani

 

   
 

Shi anglez

 

Ky shi anglez që po bie

përtueshëm si muzikë pantoflash nëpër shkallë

më kujton dashunitë e ndeme

mbi telin e këputun nga hingëllimat e rinisë së parë.

 

Ato dashni që do kishem dashtë me pasë

Rrfé të mërgueme, rreshje, valë, shqota intime

Për meteorologjinë e zemrës sime.

 

 

Fleur d'Orient

 

Asht nji lule e pagjumë

në skajet e dritës së diellit

ku Zoti shfleton gonxhen e orëve

 

Kina flen…

Mba vesh… Kina po flen…

mbi shkallat e kohës

prarue me hanë)...

 

Asht nji lule që s'ka paqë

në skajet e dritës së krijimit

(a peaceless rose as a sleepless wound

to the skirts of light)

në kohën kur zanat lozin rêve

e ylberet shfaqen mes shiut si unazat

e shtatë premtimeve të ngjyrta…

 

The rain-roses are in bloom

until the day of the doom

my rosebud.

 

Asht nji lule që jeton

në skajet e brishta të vegimit

ku gjithçka tjetër tepron

 

Asht lulja e amëshimit

rroke

e falja shpirtit. 

 

 

Flajët e Françeskës

 

Jemi në natën e ndërmjetme

keqeshkrojë drite,

na lag nji det pa brigje, as kahje

pa ujë,

pa krypë.

Në terrinën e paskaj flakëron

florini i heshtjes

së tana gjanave që bota s'pat kurrë.

 

Banojmë në luginën kozmike të natës,

mbarsë me boshllëkun e të qenit vetëm.

Asht negativi i ferrit tjetër.

 

Përditë na japin me besue se jemi gjallë

amà bashkëkohës të nji tjetër kohe.

 

E prapë drithmon tek ne

i pashkallmueshëm

hapi i zjarmit të parë.   

 

 

 

Njiqind net

 

Njiqind net vetmie të kumbueshme

edhe për marinarin janë të padurueshme

edhe kur mija rreze presin buzë agut me të shelbue

 

njiqind net sall gjumi të dehun

miglior fabbro me qenë s'e vlejnë nji t'puthun

edhe në prodhofsh muzikë për universin

 

njiqind net ujnash të thella

njiqind net si div kënetash

njiqind net kometash skuthe

njiqind net syçkash hajdute

njiqind net si njiqind vjet vetmi

njiqind net arì në letargj

 

njiqind net pa rrjetën e flokëve të tu'

njiqind pa thanë as ndie të du'

 

tash njiqind net jam poeti i mërzisë

tash njiqind net jam bariu i vetmisë

 

 

 

E mira asht

 

E mira

Asht që kur nata bluhet

Gjer në fund dhe bluja

Bahet e kaltër me kangën e kokoshit

T'a kullufisësh mëngjesin si rriskë pjepni.

 

E mira mbi të gjitha

Asht që rrugës tande i padrojë

Të pish muzikë hapash që shkojnë

Të mikeshës që don të të dojë.

 

E mira asht që ti

Ti besosh si ngahera

Marrisë së poezisë

E jo marrinave të tjera.

 

 

Fjalët e Aliçes

 

Kjo nata ime në L.A.

Ciudad de Los Alcoholicos

Seç ka nji hanë që ngjan

Porsi qershia mbi tortën e hijeve

E qirzat janë prej qelqi të zi me flakza eteri përsipër.

 

Jam ktu me mullën time

Leshtore plot lang

Vdekjeje alkoolike që përpëlitet.

 

Polici tue më pa' se jam racë e bardhë

Tha se dehja nuk asht krim

E iku pa e zgjatë.

 

Koha asht zbutë mbi kep e engletisem;

Nji erë hajdute i vjedh rrembat

E pemës që stuhia e paradites ka zharitë,

i tret n'ajrí si shi kalemash,

marr nji e shkruej

me majën e thëngjilltë:

 

partnerja ime më ka lanë

për një Asfodel që i paskej premtue

nji vdekje disi ma t'ambël.  

 

 

15/07/2007

 

 

 

 

 

 

 

1 commento:

Anonimo ha detto...

Te pergezoj dhe te falenderoj per kenaqesine qe ndjeva.
Loti.