lunedì, settembre 19, 2016

How the Doors can save your life


Isha tu u kthy prej Tiranet mbas mesnatet. Kjeshë nisë në zheg për aty, me shmangë trafikun dhe trafikantat. Kur mrrita isha i lodhun, dhe ma i lodhun tash në kthim. Ora 1 mbas mesnate. Sytë, që s'shohin mirë as ditën me diell, natën kapitullojnë. Mendja fut në përdorim backupin. Përllogaritë matrica; dekripton algoritmin e vendndodhjes pa adresë. Grahja pothuejse përmendsh. Për ma tepër, anipse pse gusht, at natë kishte ra mjegull. Kasetofonin e kisha zhgulë qysh kur radio ishte ba televizive. Imazhet verbale të saj, po aq të neveritshme dhe kakofonike sa televizivet. Me të kalue Kamzën ku tek tuk shtyllat edhe bajnë dritë hyna në mjegullën e ultsinës së mbjellun me shpia. Për ma tepër kisha nja nji vit pa u ngi me gjumë. E kshtu, po mendojsha përgjumshëm dermanin. Nji kafe te nji pikë karburanti, s'kishte me qenë keq. Shokët ishin tu m'pritë te nji oborr i mshehun n'Gjuhadol, me nji raki marakut. Duhet të ishin dejë tashma. Mu m'kishte dejë etja për gjumë. Ia dal, ia dal... kam përvojën e duhun, autonominë e duhun. Yeah keep your eyes on the road and your hands upon the wheel... Yeah we're goin' to the Roadhouse and gonna have a real... good time... Në Fushë-Krujë isha tu i kërku me za t'naltë zonjës prej hini me dorzue votat... Ashen Lady give up your vows... Save our city! right now!
Mandej u donte edhe nji dorë muhabet fluturak me femnën prej qytetit t'engjujve... si e diele mbrama që ishte... L.A. woman sunday afternoon... drived to your suburbs, into your blues... Kjo më zgjoi thuejse krejt... çar magjiet ka nata, me tu dukë Kurbini si Los Angeles... mjafton muzika e duhun... dhe mbulimi i dyfishtë me mjegull e me natë... kur pashë që e kisha kapë Lezhën, u ndiva ma i ftilluem dhe kalova te baladat ma t'buta She lives on love street... she has a house and garden... I'd like to see what happens... N'Beltojë kisha kapë baladën Crystal Ship, nji nga ma t'preferuemet e mia. Te harku i Bërdicës fillova me Soft parade i bindun se pa e mbarue kangën, që asht e gjatë dhe me dashtë me i ra shkurt mund të tjerret edhe ma gjatë, se pa mbarue balada kisha me kenë te oborri me shpresë se do t'kishte mbetë nji pikë prej asaj rakisë së marakut të cilës mjafton me i marrë erë për me tu pastru balli prej stogjeve të smogjeve. Dhe e gjeta azilin e butë dhe kishte teprue nji gotë e gjysë, gati dy gota prej rakisë... Can you find me soft asylum I can't make it anymore... the man is at the door...
Për veshë të tjerë për momente tjera ka grupe të tjera, nuk janë edhe aq shum sa mund të duken... por në nji moment t'caktuem, të gjithë më venë në gjumë. Me përjashtim të grupit The Doors... prej kangës së parë tek e fundit.
Vetëm ideja e infinitit e mban shpirtin gjallë.
Formulën e pagzimit e ka lanë William Blake:
If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, Infinite

Nessun commento: