“TESHA TË NDEME N’HIJE” Andrea Pistone

Nga “TESHA TË NDEME N’HIJE” i Andrea Pistone-s

Pistone asht nji poet i ri ku ndihet energjia e fjalës që rreh me ritmin e zemrës. Pistone asht nji bitnik i ditëve tona.


Tue shkrue muzgut

Stepë nga dhambët e çatajtë
Dridhem para çmendisë
A thue çmendia asht ma pak e flliqtë
Se nji luftë e përçdoditshme

Stërçelma mue kthimin e fjalís së përkryeme
O demon! O anmik epshor!

E qoftë e imja nji mendje e proshkët
E dlirun më qoftë ûja e hajthme e dashnisë
Gjithë nësa do shof në verë
Borë që s’egziston
Që do më duket
E bukur si shpirt


Thika e ngjyeme

Nata të kalon para syve
E ti e ndjek pse asht grue e bukur
U avitesh trotuareve
Dhe takëllima e takove të nalta
Të rrok e trallis paq
E kështu
Sikur nji vrasës i ramë në dashni
I vehesh mbrapa
Nsa rrahjet e zemrës shpejtohen
Dhe nata përkulet ambëlsisht me
Ngritë getat që i janë shqitë
Dhe ti e sheh kofshën e bardhë
E të bahet me ia ngjitë me dhambë
Atëbotë e zgjat hapin dashunor
Të asaj shajnie të padepërtueshme errëcake
E kushedi mbase e depërton
Pothuejse ia ke dalë
Gati e ke mbërritë
Saora po e ndjen erën e folkëve të saj
Ndjen erën e teshave
Dhe imagjinon qimet përshkëditëse
Të vaginës së saj
Ndjen llëret e saj në dorën tate
Gjinjtë në gojë…

Nata
Nata e zezë e gjatë dhe e rrëmujshme
Nata e paparashikueshme
E kushtueshme sa bileta për Kamboxha
Por e përrallshme kjo natë
Që të mban çuet
Nëpër rrugët mekun nga të dejun myslimanë
Nga fundrrinat që ke bashkëmoshatarë
Nga lumej alkooli që paguen sa i biri t’amën
Por që rrëshqet butë teposhtë
E mandej ti
Tue pa vërdallë
Kacavjerresh mbi pullaze
Me ia ndie shijen e skajme
E merr në duer
Tue e përkëdhelë
E pse s’u dashka ba?
Ia shkyen teshat
Dhe zbulon se nata qenka e pacipë
E dredhun dhe çmendurake
Karshi dritës së tmerrit
Dhe ti e puth në mënyrë të idhët
Mu në zemrën e saj të ftohtë e të poshtër
Që pak a shum të tanë kanë marrë npër kambë

Dhe nata
Nata veç ka me ta thithë
Shtyllën kurrizore
Dhe me ta citë ndjeshish të krupëta porsi
Nji thikë e ngjyeme nga damarë të premë
Poshtë llampës që s’ka punue ndojherë
E ajo çka ndien asht mjaft
Që ti të biesh i dekun në shtrat
Halà i veshun
Gati i cfilitun
I tharptuem në shpirt
I harruem mrekullisht
Ndar flash-back misteri
E gjithaq
Ajo grue e shkëlqyer
Ajo gjuetare shpirtënsh
Asht zhvendos nji grimë ma andej
Shum ma andej
Gati me plotësue
Të tjera dëshira të degjeneruemsh
Që i tuten dritës së Zotit.

Përgatitë nga Astrit