About a girl named Gërta

Heshtje për Gërtën me dy fjalë

Ah Gërta.

Gërta ime, Gërta G.?

Akoma s’më shlyhet zëri yt

Ngadalë kujtimi diku në zemër

Si lumi bregun më përmbyt.

*

Një gjysmë mafiozi i tipit merakli –

Këtë ia pranoj pa rezervë –

Kish çuar, me anë të kamerierit të shkathët

Një koktej të rëndësishëm te tavolina jote.

Unë, që të njihja se të kisha parë te holli

Ty, që më hyre në zemër qysh te pragu

Ty, që e vetme zgjidhe enigmën e recepsionistit gjeni

Ty të pashë tek rrije pa pranuar kurrfarë lidhje

Me atë farë kodoshi, tek e kishe shtyrë në cep të tavolinës koktejin e shkëlqyer.

O Gërta ime e vyer!

Dhe unë për të shmangur çdo bezdi të metëjshme

– Mafiozët s’para e kruajnë me shqiptarët e ndershëm – erdha e u ula te ti

E thirra kamerierin e shkathët ta merrte mbrapsht atë pije.

Dhe kurrë s’kisha parë një tavolinë aq të rrumbullakët

Një rrumbullsi që na bënte aq të barabartë.

Moj Gërta, tërë tipare (namuzqare).

Oj perlë korçare.

Ah, Gërta e vogël, mbase ia vlejti, që aq sa folëm folëm për dashninë

Në dy dialektet më të dashura të shqipes

Dhe pastaj kërcyem, vallëzuam frymë më frymë

Në ëndjet e papërsëritshme të shpirtprekjes.

Dhe ishe aq e lehtë – fole në erë

Dhe isha aq në paqë – një zog në diell;

Moj Gërtë e vogël që kurrë nuk të harrova,

Moj nur e dritë e qiell shpirt e gogël.

Dhe kur pista ishte boshatisur

Kishin mbetë akoma hapat tonë

Që ndiqnin ritmin e fandaksur

Dhe zemra fryhej si balonë.

Moj Gërtë e brishtë plot zgjuarsi

Që sytë e mi më kurrë s’të panë,

Ma thuaj sa je bërë grua tani

Ku ikën ëndrrat, vallë ku vanë?

Se të pëlqeva moj e bardhë

Pa dhe të njoha për një ças

E kurrë s’e dita se kaq mall

Zemra e poetit bart e s’plas.

Prandej o Gërtë e adhuruar

Që desh më thinje në rini

Në Amerikën pa kufi

Kujtoje djalkën e rrënuar

Të desha moj e dinje, vetë moj dhe ti.

Milano, 29 janar 2008.